Lezing Max Liebermann

Eind 19e eeuw, toen Nederland een grote stedelijke ontwikkeling doormaakte, vond er ook een bloeiperiode in de vaderlandse schilderkunst plaats.
Na de 17e eeuw zorgde de schilders van de Haagse School (onder aanvoering van nestor Jozef Israëls) er uiteindelijk weer voor dat Nederlandse kunst internationaal op erkenning kon rekenen. Een van de gevolgen van de grote internationale populariteit van de Haagse School was een enorme toestroom van buitenlandse kunstenaars naar ons land. Zij wilden met eigen ogen het land van Rembrandt, Frans Hals en de Haagse School zien. Een verschijnsel dat gedefinieerd werd als ‘Holland Mania’.

Een van de kunstenaars die Nederland aan deed was Max Liebermann. Hij raakte verliefd op Nederlandse motieven. Hij is als buitenlandse schilder een van de weinigen geweest die Holland op een voortreffelijke en veelzijdige wijze in zijn werk heeft weergegeven.

Hij schildert in Scheveningen, in Noordwijk en Katwijk. Hij schildert in Amsterdam de dierentuin, de Jodenbuurt en de meisjes in het Burgerweeshuis.

Tijdens de korte lezing van 45 minuten zien we, hoe de stijl van Liebermann zich door de jaren heen ontwikkelt van een realistisch en naturalistisch weergeven van de boerenstand tot een meer impressionistische weergave van de gegoede en mondaine burgerij, die aan het begin van de 20e eeuw de badplaatsen ontdekt. Uiteraard wordt er veel aandacht besteed aan het schilderij ‘Pauze in het Amsterdamse weeshuis’ dat bij uitstek getuigt van een impressionistische benadering, onder ander door een bont en opvallend kleurenpalet. U ziet op het schilderij Liebermanns bijzondere aandacht voor het licht. En dat ziet u vooral in die vele reflecterende zonnevlekken (op het plaveisel van de meisjesbinnenplaats) die hem zo beroemd hebben gemaakt. En diezelfde reflecterende zonnevlekken ziet u ook, als hij in Artis zijn schildersezel neerzet in het Papegaaienlaantje.

Bekijk de lezing hieronder.